Russell, Auckland.

Vrijdag 21 december. Met de bus van half negen reizen we naar de ferry. We halen tot onze verbazing de boot van negen uur en reizen met vele forensen naar Auckland. Koos raakt in gesprek met een oudere dame die de oversteek maakt om kerst te gaan vieren met haar familie. Ze heeft een grote tas vol cadeau's bij zich. Deze, ik schat vijfenzeventig jarige, dame vertelt ons tijdens de oversteek haar indringende levensverhaal in een notendop. Vijftien jaar geleden heeft zij samen met haar man, door politieke spanningen, Zimbabwe moeten ontvluchten. Zij hebben daar alles achter moeten laten en belanden zonder geld of goederen uiteindelijk op Waiheke. De gemeenschap daar heeft hun enorm gesteund tot op de dag van vandaag. Een bijzonder verhaal voor ons als onbezorgde reizigers. Na aankomst op de bedrijvige kade van Auckland wandelen we naar het autoverhuur bedrijf. We worden verwacht en er staat een comfortabele Toyota voor ons klaar waarmee we naar, onze op één na laatste bestemming, Russell gaan rijden. Dit ligt zo'n 230 kilometer ten noorden van Auckland. Het is druk op de weg en we staan zelfs een paar keer in een file. Veel mensen rijden voor de kerst naar hun vakantieadres vermoeden wij. Ons logeeradres "the Clendon" heeft geadviseerd over twee mogelijke aanrij routes. Wij kiezen voor de oversteek met een kleine pont en hiermee belanden we in het prachtige "Bay of Islands". Ons hotel ligt op een heuveltop en blijkt zo goed als verlaten. De meeste gasten komen pas na kerstmis zo wordt ons vertelt. We hebben de lounge, het enorme terras met bizar mooi uitzicht, het zwembad en de uitgebreid ingerichte keuken vrijwel voor ons alleen. We merken dat we samen goed kunnen schakelen. Of we nu verblijven "op de vierkante meter" in een campervan óf in een "uit zijn kluiten gewassen" villa, we passen ons net zo gemakkelijk aan. We gaan hier zes nachten verblijven als rustpunt na al onze avonturen.

Zaterdag 22, zondag 23, maandag 24, dinsdag 25, woensdag 26 december. We rijden de prachtige en bochtige kustweg naar Oakura en via het binnenland terug naar het noorden. In Kawakawa gaan we even naar het toilet, van Hundertwasser. Deze kunstenaar uit Wenen woonde een gedeelte van het jaar in Nieuw Zeeland. Toen in Kawakawa de openbare toiletten een opknapbeurt nodig hadden bood hij aan om dit uit te voeren. Sindsdien is dit kleine stadje een trekpleister geworden voor liefhebbers van de kunst van Hundertwasser en voor mensen zoals wij die geen idee hadden wie deze man eigenlijk was. Het is een vrolijke en kleurige plas gelegenheid geworden. Hundertwasser is overigens in 2000 overleden. Zondag lopen we vanaf ons hotel richting Russell. De route gaat door een stuk oerbos met een beek en grote boomvarens. We wanen ons in de jungle dus Koos doet even een aap na. Levensecht. Onderweg komen we bordjes tegen waarop men meedeelt dat daar een "bucket point" is. Er staan een paar emmers met kiezels maar snappen doen we het niet. Later begrijpen we dat men op de beginpunten van de routes wandelaars verzoekt om een halve emmer stenen mee te nemen naar een "bucket point" zodat daarmee de paden verstevigd kunnen worden. Het scheelt een hoop gesjouw voor de vrijwilligers als er vast emmers meegenomen worden. Omdat wij al moeite genoeg hebben om onszelf omhoog te werken op de ruige paden laten we de emmers voor wat het is maar het is zeker slim bedacht. Russell gaan we niet halen vandaag. We hebben pas een kwart van de afstand gehad en we zijn al afgepeigerd. We nemen dezelfde route terug naar het hotel. Maandag is ons plan om naar Kerikeri te rijden. We denken deze noordelijke plaats via de kustweg te kunnen bereiken maar dat blijkt een inschattingsfout. De eerste 40 kilometer komt er geen afslag richting de "State Highway 1". We besluiten dan maar naar het zuiden te blijven rijden en gaan naar Whangarei. We bezoeken natuurlijk de waterval en vermaken ons in deze grote stad. De regen houdt de hele dag aan. Dinsdag 25 december, dus eerste kerstdag, start met zon. We maken een wandeling bij Russell. Een kop koffie zit er in die plaats echter niet in want álles is gesloten. 's Avonds bestaat ons kerstdiner uit een goed gevulde picknickmand. We hoopten deze op een mooie plek in de zon te kunnen nuttigen maar het weer is miezerig en er staat veel wind. We maken het dus maar gezellig in ons appartement. Om toch het "picknick gevoel" nog een beetje te ervaren hebben we de schuifpui open en een warm vest aan. De "Tui" die in de struik naast ons zijn lied komt zingen maakt het extra bijzonder. Tweede kerstdag laat de zon zich weer zien. We nemen de ferry naar Paihia, een kustplaats aan de rand van de "Bay of Islands". Heerlijk om te zien hoe gezinnen zich vermaken op het prachtige strand. In de middag rijden we naar "Omata Estate" waar we ons verwennen met een goed glas wijn en alweer bizar mooi uitzicht. We zijn langzaam aan het afscheid nemen van dit mooie land. Het was fijn om dit in alle rust op deze mooie plek te kunnen doen. Morgen reizen we naar Auckland waar we twee nachten logeren voor we naar huis terug vliegen.

Donderdag 27, Vrijdag 28 en Zaterdag 29 december. Het is druk op de weg van Russell naar Auckland. De krappe en bochtige tweebaanswegen van Nieuw Zeeland gaan we zeker niet missen. Voor ons is het soms onbegrijpelijk dat je op dergelijke wegen honderd kilometer per uur mag rijden. Bij de hostel in het centrum van Auckland worden we welkom ontvangen. Wij vinden het heel bijzonder hoe vlekkeloos alle reserveringen, voor bijvoorbeeld de auto's en een aantal overnachtingen, tijdens onze reis zijn verlopen. Overal werden we verwacht en was alles uitstekend geregeld. Omdat we het thuis zelf per computer geboekt en geplant hebben vonden we dat toch afwachten maar het kan prima, zo blijkt. In Auckland maken we op onze laatste dag een flinke wandeling voordat we de ferry naar Devonport nemen. We hebben gehoord dat het de moeite waard is om deze oversteek van 10 minuten te maken. We laten ons door een gids langs alle mooie plekken rijden en genieten, nu het nog kan, van de zon. Bij terugkeer in Auckland bezoeken we de "Skytower" om van het uitzicht over alle eilanden te genieten. Ter afsluiting eten we een heerlijk Japans diner. Morgenochtend om elf uur komt de taxi ons halen om ons naar het vliegveld te brengen en nemen we afscheid van Nieuw Zeeland met ontzettend veel mooie avonturen "in onze rugzak". Wat hebben we ongelooflijk veel gezien en meegemaakt, meer dan we thuis van te voren bedacht hadden. Nieuw Zeeland is een heerlijk land om te reizen. We hebben ons overal veilig en meer dan welkom gevoeld. We hebben heel veel lieve Nieuw Zeelanders ontmoet en gesproken. Zij stonden altijd open voor een praatje en gaven ongevraagd veel handige tips en adviezen. Het allermooiste van onze reis vinden we echter dat we deze 10 weken samen hebben mogen beleven. Wat een enorm voorrecht is dat. We zijn nog meer van elkaar gaan houden. "Er zijn echter ook nog wel verbeterpunten naar voren gekomen", benoemt Koos fijntjes. Natuurlijk heeft hij het dan vooral over zichzelf :). Al met al verheugen we ons er nu weer op om onze kinderen en alle andere lieve mensen thuis weer te kunnen omarmen. "Nieuw Zeeland": bedankt voor deze mooie tijd.

Epiloog: Bedankt voor al jullie leuke en betrokken reacties op ons reisverhaal. Speciale dank willen we uitspreken naar dhr. Peter Smeenk die ons vooraf, tijdens en wellicht ook na afloop nog, op de voet gevolgd heeft.