Waiheke Island

Vrijdag 14 december. Op naar "Waiheke Island". "Oh", zegt een buurman op de camping, "on that island are living a lot of freedom seekers. They like surfing more than working!" We zijn heel benieuwd. Vandaag gaan we de, keurig schoongemaakte, campervan inleveren. We rijden via de oostelijke kustweg richting Auckland. We hebben de tijd want het is maar vijfennegentig kilometer dus maken we nog een wandeling en een koffiestop. De controle van de camper verloopt soepel en de taxi die ons naar de Ferry gaat brengen is er binnen vijf minuten. Het is zo'n vijfendertig minuten varen naar Waiheke. Omdat er meer eilanden voor de kust van Auckland liggen blijft het tot het laatste moment spannend waar de Ferry gaat aanleggen. We zitten met nog één medepassagier op het open bovendek. Aan zijn bevuilde kleding en rugzak te zien komt deze man net van zijn werk. Hij gaat links van ons, met zijn hoofd op zijn rugzak, op de grond liggen om een tukje te doen. Het ziet er wonderlijk uit. Met de bus worden we in de buurt van onze Backpackers Lodge afgezet. We zijn benieuwd wat we daar gaan aantreffen maar het blijkt gelukkig fantastisch te zijn. We hebben een heerlijk frisse privé kamer en de douches en toiletten, die we moeten delen, zijn super schoon. Er hangt een leuke ongedwongen sfeer. Via een prachtig "bushpath" nemen we de kortste weg naar Oneroa, het dichtstbijzijnde dorp en eten daar bij de plaatselijke Italiaan. Het witte strand en de azuur blauwe zee zijn weer overweldigend om te zien. Terug in de Lodge drinken we, voor we gaan slapen, op de veranda nog een glas wijn en kletsen wat met de andere gasten. Het onweert en regent inmiddels behoorlijk.

Zaterdag 15 december. We zijn op Waiheke vooral om Corrie te bezoeken. Een jeugdvriendin van Koos. Zij woont met haar partner en twee dochters al zo'n vijfentwintig jaar op dit eiland. Zij zijn als hippies gekomen en hebben hun bestaan hier opgebouwd. We hebben op zondagochtend met ze afgesproken maar, omdat zij niet weten dat we al op het eiland zijn, willen we ze gaan verrassen op "The Ostend Market". Richard en Corrie verkopen hier iedere zaterdag tweedehands boeken. Mede door de regen van afgelopen nacht blijkt de markt van bescheiden omvang en de boekenkraam van Richard en Corrie is er vandaag niet. Jammer, verrassing mislukt. We hebben inmiddels wel begrepen dat er 's middags in Oneroa een "Waiheke Santa Parade" gaat zijn. Dat willen we natuurlijk meemaken én er is grote kans dat Corrie en haar familie daar ook zullen zijn. We wandelen in Ostend nog wat over de markt en worden vrolijk aangesproken door een keurig geklede man. Hij herkent ons van de boot van gister. Hij blijkt de "smoezelige" man die naast ons op de grond ging slapen. Zo grappig, we hebben nu al een kennis op Waiheke. De "Santa Parade" is voor ons heel bijzonder om te zien. Kerstbomen, -liedjes en versieringen in zomerse sferen. Terwijl ik foto's maak van de kerstman en zijn vrouw denk ik Corrie te herkennen als "Santa's Wife". En verdraait: ze is het! Ze herkent ons nu ook en we moeten allemaal vreselijk lachen. Het is toch nog gelukt om er een verrassende eerste ontmoeting van te maken. Natuurlijk gaan we samen met de kerstman en zijn vrouw op de foto en spreken nogmaals af voor de volgende dag. De parade is een vrolijke boel georganiseerd door de eiland bewoners. We worden vanuit de menigte enthousiast begroet door de plaatselijke rijwielhandelaar die we de dag ervoor gesproken hebben. We voelen ons al bijna thuis.

Zondag 16 december. Vanaf de Backpackers Lodge wandelen we naar het huis van Corrie en Richard. Waiheke is een zeer heuvelachtig en "Native Bush" rijk eiland. Vrijwel ieder huis staat tussen tropische begroeiing op een grillig stuk grond. Vanaf de weg kun je de huizen nauwelijks zien. De oprijlanen zijn lang en vreselijk steil. Zo ook die bij Corrie en Richard. Ze hadden ons eerder al foto's gestuurd van hun nieuw geasfalteerde oprit. Tot voor kort was dit een "gravel road" met kuilen en keien waar zich, na een regenbui, allerlei stroomversnellingen op ontwikkelden. Ze zijn heel blij om nu veilig naar hun huis te kunnen rijden. We worden hartelijk ontvangen met koffie en appeltaart en krijgen een rondleiding over hun "landgoed". We worden even duizelig van alle informatie over hun manier van leven. Ze blijken samen te wonen met 9 mensen. Een jong stel uit Duitsland huurt voor een aantal maanden een kleine caravan die bij het huis staat. Auburn, een man van middelbare leeftijd, woont al jaren naast hun huis in een caravan met naastgelegen schuurtje. Ze verhuren twee kamers in hun huis aan één Italiaanse en één Koreaanse jongen. En sinds enige tijd wonen, na hun studies afgerond te hebben, hun dochters Savannah en Kashmir weer thuis. Wij mogen logeren in het prachtige houten tuinhuis wat Auburn voor hun gebouwd heeft. Na de koffie gaan we met de auto naar "Onetangi Beach", een betoverend mooie baai. We wandelen, zwemmen en kletsen. In de avond eten we met de hele familie buiten op het terras en drinken de koffie bij een kampvuur.

Maandag 17 december. Corrie en Richard gaan vandaag met ons toeren over Waiheke. We maken stops op veel verschillende plaatsen onder andere bij "Wisca" hun favoriete second handshop. We stoppen ook onderaan een heuvel waar een vriend van Richard woont. Een kunstenaar, levensgenieter, oude hippie of hoe je het maar wilt noemen. Hij komt toevallig net thuis en wil ons met alle liefde zijn paradijsje op de heuveltop laten zien. Zijn "Tiny House" is gebouwd tegen een vochtige rots en is voor hem van voldoende gemakken voorzien. Wij kijken onze ogen uit, het lijkt wel een museum. Op You Tube: "Grant Lilly Tiny House", kun je een filmpje over deze man zien. We rijden langs prachtige "Wineries" en doen een wijnproeverij bij "Man O' War" aan de oostkant van het eiland. Koos helpt daar terloops nog even wat deftige gasten met hun watervliegtuig de goede richting de zee op. We maken een prachtige wandeling bij "Stoney Blatter". We denken steeds dat de uitzichten niet mooier kunnen zijn dan we al hebben gezien maar hier wordt het tegendeel weer bewezen. Wat een ruige en wonderschone plek. 's Avonds eten we bij "Mudbricks", met uitzicht op de skyline van Auckland in de ondergaande zon.

Dinsdag 18, woensdag 19 en donderdag 20 december. Corrie en Richard moeten vandaag werken en wij gaan verhuizen naar een Bed & Breakfast een paar straten verderop. Richard neemt bij de koffie nog even de tijd om te vertellen over zijn kajak avonturen rondom het eiland. Hij weet ons te raken met zijn verhalen. Wat een puur mens. Ons nieuwe logeeradres blijkt een soort aanleunwoning die van alle gemakken voorzien is. Spelletjes, een gevulde koelkast, twee aardige "gastvrouwen" en de bushalte om de hoek. Bijzonder op dit eiland is dat iedereen voor hun watergebruik afhankelijk is van regenwater. Bij ieder huis staan enorme watertanks waarin dit opgevangen wordt. Het is ook een terugkerend onderwerp van gesprek tussen de bewoners: "hoe vol is jouw tank?", "denk je de zomer door te komen", "moet je extra water laten bezorgen?". De dames waar wij nu huren hebben er zelfs twee in de tuin staan. Zij hoeven zich geen zorgen te maken denken wij. We maken deze dagen op Waiheke een aantal prachtige wandelingen langs de kust. Het is ruig en verrassend en tussendoor nemen we nu een dan een duik in zee. Sommige trajecten van de wandelingen zijn alleen bij laag tij te passeren. Omdat we dat niet altijd helemaal goed inschatten levert dat nu en dan stevige klauterpartijen op over bomen en rotsen. Na één zo'n spannend traject staan we even bij te komen op het strand. Er komt een ouder echtpaar ons tegemoet. Het blijken de Duitse mensen te zijn die we aan het begin van de wandeling hebben gesproken. Zij lopen dezelfde route als wij in tegenovergestelde richting. Gezien hun leeftijd en onze inschatting van hun fysieke gesteldheid adviseren we ze om de alternatieve route, die 40 minuten langer is, te gaan nemen. Daar willen ze echter niets van weten en starten met de klimpartij. Wij installeren ons op de rand van een bootje om te kijken hoe dit avontuur voor hun gaat aflopen. Ze redden het. Goh...dat bied dan toch voor ons ook nog mogelijkheden voor de toekomst denken we. We applaudisseren voor ze maar door de stevige wind bereikt het geluid hun helaas niet. Waiheke maakt indruk op ons. We proberen te duiden waar hem dat in zit. We denken doordat geen huis hier hetzelfde is, er veel ruige bossen en kusten zijn, de prachtige zee maar ook door de toegankelijke, rustige en vriendelijke atmosfeer in contact met mensen. De combinatie van al deze dingen maakt de ontmoeting met dit eiland een hoogtepunt van onze reis. Morgen, vrijdag, gaan we het eiland verlaten. We gaan in de avond nog even op de koffie bij Corrie en Richard om afscheid te nemen. "We'll meet again....".