Pelorus Bridge, Picton, Wellington

Woensdag 21 november. We besluiten om richting de "Marlborough Sounds" te gaan rijden en wachten af wat de route ons gaat brengen. We zien allerlei weertypes voorbij komen maar zodra we aan koffie toe zijn schijnt de zon. We belanden in "Mapua" aan de haven. We hadden geen betere plek kunnen treffen, wat een uitzicht én heerlijke koffie. We wandelen wat rond over "de werf" en vervolgen onze rit. De lunch stop doen we in Nelson. Een wat grotere plaats met veel winkels én mensen. Zoals we tot nu toe overal gezien hebben is de bebouwing weinig authentiek. Er wordt veel gewerkt met multiplex platen waarmee men allure probeert uit te stralen. Het is zó anders dan dat wat wij in onze omgeving, met rijke historie, kennen. Ze hebben er wel een heuse kathedraal die mooi uitkomt op de heuvel waarop hij staat. Geen idee van welk bouwjaar maar hij imponeert zeker. We rijden verder over de prachtige wegen en stoppen voor de overnachting bij "Pelorus Bridge". Dit blijkt de mooiste camping tot nu toe: midden in het bos, aan een ruig stromende rivier. We koken en eten in de gezamenlijke keuken waar het gezellig druk is. Hierna maken we nog een wandeling naar een waterval in het bos. Wát een zorgeloos leven!

Donderdag 22 november. Jan, van de zalmkwekerij, heeft ons aangeraden om op onze route naar het noordoosten het plaatsje Havelock aan te doen. Een vissersdorp dat bekend is om de grote "Green Mussels". We passeren het dorp al om een uur of elf en maken een wandeling in het haventje. We zien overal grote zakken met daarin ruig touw. Het blijken de lijnen te zijn die ze uitzetten om de mosselen te vangen. Die hechten zich daar aan en worden op die manier geoogst. We passeren een mooie lunchroom. De eigenaar blijkt Arthur uit Nederland te zijn die twintig jaar geleden naar Nieuw Zeeland is geëmigreerd als melkveeboer. Uiteindelijk heeft hij dat bedrijf verkocht en heeft hij een aantal "Green Mussel" plantages opgezet. Daarbij is hij de de lunchroom begonnen waar de groene mosselen op allerlei manieren bereid en genuttigd kunnen worden. Omdat we nog maar net ontbeten hebben maken we eerst een rondwandeling door het dorp en bezoeken het kleine plaatselijke museum wat het een en ander laat zien over de historie van Havelock. Rond lunchtijd keren we terug naar de haven. De dochter van Arthur maakt een heerlijk gevarieerd plateau met mosselen voor ons klaar. Hoewel zij in Nieuw Zeeland geboren is spreekt ze goed Nederlands. Ze vindt het leuk om te vertellen hoe ze de mosselen voor ons bereid en geeft ondertussen ook nog wat tips over wat lekkere "Sauvignon Blancs" zijn om er bij te drinken. Omdat we nog door naar Picton gaan rijden bewaren we de wijn voor een later moment. De "Queen Charlotte Drive", die we richting Picton volgen, is een van de mooiste, maar ook meest bochtige weg, die we tot nu toe in Nieuw Zeeland hebben gereden. Adembenemend.......niet alleen door de uitzichten maar ook door de beperkte breedte van de weg.

Vrijdag 23 november. De camping waar we verblijven is heerlijk rustig met uitzicht op veel groen. We horen daardoor veel vogels. De Tui maakt een heel grappig geluid. Hij krast, klikt en fluit van hoog naar laag en herhaald dat regelmatig. We hebben hem nog niet in levende lijve kunnen zien, hooguit op een plaatje, maar gaan ons best er nog voor doen. We besluiten vanaf de camping te gaan wandelen naar Picton. Zo'n 4 kilometer langs de weg. Er is veel bedrijvigheid in het stadje met name omdat de "Ferries", die varen tussen het Noorder- en het Zuidereiland, hier vandaan vertrekken en aankomen. We vermoeden dat je alle nationaliteiten die je maar kan bedenken hier kunt aantreffen. Voor de terugweg nemen we een wandelpad langs de waterkant. We hebben uitzicht op de fjorden en zien de Ferries naar het noorden vertrekken. Zondag gaan wij de oversteek maken.

Zaterdag 24 november. Vandaag is qua weer zo'n dag die heel geschikt is voor een "time-out". Niks mis mee na al onze omzwervingen van de laatste tijd. Het hoost voortdurend dus om toch nog iets van de omgeving te zien toeren we even wat met de auto. Verder chillen we in de campervan.

Zondag 25 november. Na het ontbijt rijden we naar Picton waar we de auto in de buurt van de Ferry parkeren. We zijn ruim op tijd dus gaan nog even koffie drinken in de stad. Het is goed te zien dat meer mensen vandaag de oversteek gaan maken want het is enorm druk. In het park aan het water wordt muziek gemaakt door een groepje "oude van dagen". Het tempo van de muziek past bij hun leeftijd maar je ziet dat ze er allemaal enorm van genieten. En wij daardoor ook. Vooral de tekst van een, voor mij onbekend nummer, vind ik prachtig:

- Ah, we all need a hug in the morning, and one at the end of the day. - As many as possible squeezed in between to keep life's troubles at bay. - No matter where ever you ramble, your problems be great or be small. - It is my believe that for instant relief, a hug is the best cure of all.

Heerlijk toch. Het blijkt een nummer van Ben Sands, een Ierse Folk zanger. Het inchecken bij de Ferry verloopt soepel. Al varend door de Fjorden van de "Marlborough Sounds" nemen we afstand en afscheid van het Zuidereiland. Na ruim drie uur varen komen we aan in Wellington. Duidelijk een grote stad aan de skyline te beoordelen. Na een spannende rit door de drukte vinden we een prima camping buiten de stad. Bij aankomst daar wordt er op een naastgelegen sportveld gerugbyd. Heerlijk om al die mannen hard te zien werken om de bal tussen de palen te krijgen. We hadden op onze wensenlijst voor deze reis ook het bijwonen van een rugby wedstrijd staan maar het seizoen voor de professionals blijkt eind oktober geëindigd te zijn. Dat we deze amateurs toch nog hebben kunnen zien is daardoor extra leuk. Voordat we gaan slapen spelen we samen een spelletje tafeltennis. We blijken aardig aan elkaar gewaagd!

Maandag 26 november. De weersvoorspelling zegt dat het de hele dag gaat regenen. Wij vinden het niet erg want we hebben het "Te Papa" museum op ons programma staan. Dit is het Nationale Museum van Nieuw Zeeland waar je alles kunt vinden over de geschiedenis en de kunst en cultuur van het land. Het is een groot museum en om in korte tijd een beetje wegwijs te worden nemen we een rondleiding met een gids. Terwijl we in afwachting zijn van de gids ontmoeten we bij toeval Marjan en Dick in de hal van het museum. We hebben elkaar leren kennen op de boot van Doubtful Sound en via WhatsApp contact gehouden. Voor vandaag hadden we sowieso een lunch afspraak met hun maar nu sluiten ze ook aan bij de rondleiding. De rondleiding is leuk maar beperkt. We merken dat dit een museum is waar je dagen in rond zou kunnen brengen, zó groot en zó veel informatie. Vooral over de Maori cultuur willen we meer te weten komen dus we besluiten om de volgende dag terug te gaan. Voor de lunch belanden we in een bar aan de haven en omdat het buiten continu hoost blijven we daar hangen tot zes uur in de avond. Belachelijk, maar heel gezellig om elkaars reisverhalen en ander "lief en leed" uit te wisselen. Met de stadsbus reizen we terug naar de camping waar we de dag afronden met nog een potje tafeltennis.

Dinsdag 27 november. Het regenen is nog niet gestopt helaas maar zoals mijn lieve neef Johan altijd zegt: "slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding!" Zo waterdicht als mogelijk wandelen we naar de bushalte en bedenken daar ter plekke een nieuw handen klapspelletje want we hebben het allebei ijskoud. We gaan weer naar Te Papa maar stappen wat eerder uit de bus en wandelen langs mooi winkels. De koffie/lunchstop is in een prachtig oud bankgebouw. We warmen ons op met een heerlijke kop soep. In "Te Papa" is zoveel te zien dat we er een paar uur rondlopen en nog steeds niet alle etages gehad hebben. Het is net als met onze rondreis: we moeten berusten in het feit dat we niet alles kunnen zien en meemaken. Voor wat betreft de Maori cultuur merk ik dat we steeds een snufje meer informatie oppikken van de geschiedenis en de onderdrukking van het volk. Het is veel en complex maar zeker boeiend en indrukwekkend. Wat ik ook bijzondere informatie vind is dat Nieuw Zeeland in 1893 het eerste land was waar vrouwen kiesrecht kregen. De huidige premier is ook een vrouw en de jongste uit de Nieuw Zeelandse geschiedenis. Dit is Jacinda Ardern. Bij haar aanstelling als premier was zij 37 en bleek 2 maanden zwanger van haar eerste kind. Haar echtgenoot zorgt nu voor hun kind en het huishouden terwijl zij aan het werk is. Ik kan me herinneren dat dit toen ook in Nederland het nieuws gehaald heeft. Omdat we toe zijn aan even iets anders besluiten we naar de bioscoop te gaan. Deze blijkt om de hoek van het museum te zitten. Met popcorn en cola nestelen we ons in de stoelen bij "A star is born" met Lady Gaga. Wij vinden het een aanrader!