Lake Tekapo, Oamaru, Dunedin

Dinsdag 30-10

Het reisdoel voor vandaag is Lake Tekapo. Dit meer ligt in het binnenland van het Zuidereiland. Het wordt een regenachtige dag dus prima om te reizen. We krijgen wel het advies om goed op te passen want de wegen kunnen verraderlijk zijn. En dan komt daar nog eens bij dat ík voor de eerste keer ga rijden en nog links ook natuurlijk. Omdat het linker achterlicht niet werkt maken we een stop bij een garage. We worden snel en heel vriendelijk geholpen. We zijn overigens tot nu toe alleen nog maar aardige en behulpzame Nieuw Zeelanders tegengekomen. In een kookwinkel in Geraldine, op zoek naar wijnglaasjes, spreken we de Nederlandse eigenaresse. Zij blijkt een voormalig verpleegkundige die haar opleiding nog in het oude Diaconessehuis op de Hazepaterslaan heeft gedaan. Ze heeft de verhuizing vanaf daar naar de nieuwbouw meegemaakt. We vertellen haar dat 3 bevriende stellen van ons nu op die locatie in een appartement wonen. Wat een kleine wereld.  We vervolgen onze route naar Tekapo en rijden weer door prachtige landschappen met besneeuwde bergtoppen. 's Winters is dit ook een ski-oord zo te zien. Omdat we de indruk hebben dat er bij Lake Tekapo niet veel camper overnachtingsmogelijkheden zijn maken we een stop bij de "i-Site", dat is de Nieuw Zeelandse V.V.V.. Het is daar rustig dus de dame achter de balie heeft de tijd voor ons. Ze heet Annemieke en ze is Nederlandse. Dat is de 2e keer vandaag. We spreken geloof ik meer Nederlanders hier dan dat we tijdens een Europese vakantie doen. Annemieke vertelt dat haar ouders zo'n 10 jaar geleden hun droom waargemaakt hebben door een zalmkwekerij in Nieuw Zeeland te starten. In eerste instantie zouden de kinderen niet mee emigreren maar inmiddels wonen en werken ze alledrie op het Zuidereiland. We informeren bij Annemieke of er op dit moment nog geskied wordt maar het seizoen is nu voorbij. Ze vertelt ons dat het skiën hier wel anders is dan in Europa. De bergen hier zijn namelijk gekocht door particulieren en worden tevens door hen geëxploiteerd. Van berg naar berg skiën is er hier niet bij. Er is voor ons een kampeerplek geregeld aan de rand van het meer. Ondanks dat het somber weer is zijn we weer onder de indruk van het fantastische uitzicht op het blauwe meer met daarachter witte bergtoppen. Nadat we geïnstalleerd zijn, en dat gaat heel snel met een camper, gaan we naar de "hot pools". Lekker een paar uur ontspannen in warm water met uitzicht op de bergen. Terug op de camping merken we dat de hoeveelheid "camperburen" nog is toegenomen. Het is een flinke toeristische trekpleister, vooral voor chinezen. Als ik 's nachts, in het "pikkedonker",  even naar het toilet geweest ben moet ik goed opletten dat ik wel naar de goede camper loop. Ze lijken allemaal op elkaar. (Net als die chinezen trouwens :))

Woensdag 31-10

We hebben het plan om vandaag door te reizen richting Oamaru maar eerst gaan we een wandeling maken naar de top van Mount John. Onderweg ontmoeten we een Engels echtpaar met hun dochter en haar vriendin. Al pratend beklimmen we de berg en worden op de top getrakteerd op koffie. Ook terug wandelen we weer samen op en raken niet uitgepraat. We "huggen" zelfs bij het afscheid en worden uitgenodigd om eens in Londen bij hun te komen logeren. Zo grappig. We vervolgen onze route met de camper richting de kust met, na elke bocht, een nog mooier uitzicht dan daarvoor. We stoppen een aantal keer voor een fotomoment. Het weer is mooier dan gisteren, de zon heeft al aardig kracht. In Kurow vinden we een overnachtingsplek op een eenvoudige maar keurige camping aan een rivier. Hier zijn we vrijwel de enige gasten. Heerlijk die rust. Het is die avond en nacht wel heel koud maar we zijn gelukkig goed voorbereid met wollen sokken, een kacheltje en een lekkere borrel!

Donderdag 1 november

We starten met een kop koffie in de zon. We kibbelen een poosje over ditjes en datjes.....ach, een zoen en dan is dat ook weer (even) klaar! We rijden vandaag naar Oamaru. Dit ligt aan de oostkust en heeft een aantal leuke authentieke straten. Vooral in de buurt van de haven zitten grappige vintage winkels in oude pakhuizen. We neuzen even lekker rond en nemen koffie met quiche bij een hippe koffietent. Bij de haven ziet Koos in de verte een grote groep zwarte vogels staan. Het lijken verdorie wel Pinguïns! Wij er op een draf naar toe.......ach, het zijn aalscholvers. Dat is helaas te gewoon voor ons. Als we verder wandelen komen we in een winkelstraat met een aantal negentiende eeuwse panden. Onooglijk en protserig vinden wij, met van die enorme zuilen voor de deur. Ze worden ook nog eens geflankeerd door winkels met bordkartonnen aankondigingen zoals je in de Cronjéstraat ziet. Nieuw Zeeland moet het duidelijk niet van het straatbeeld in de steden hebben.We rijden door naar de volgende kampeerplaats, een D.O.C. dit keer. Dit betekent "Department Of Conservation". Dit zijn eenvoudige plekken midden in de natuur, vergelijkbaar met de campings van Staatsbosbeheer bij ons. Een lange hobbelige weg leidt ons er naar toe. We belanden in een oase van rust. De zon schijnt dus we maken de wandeling die vanaf de camping naar een verderop gelegen grot leidt. Daarna koken we "een potje". Wat smaakt dat toch heerlijk als je in de natuur bent. In de loop van de avond komen er nog een aantal campervans het terrein op rijden. Naast ons parkeert een ouder echtpaar. Zij reed. Ze stappen uit, openen de achterdeuren en nog geen minuut later begeleidt zij zichzelf op een western gitaar bij een schattig klinkend liedje. Een applausje van ons levert een leuk gesprek op. Ze wonen zo'n honderd kilometer verderop en zijn op weg naar een feestje van haar broer. Ze wilde even de tekst oefenen van het liedje dat ze daar gaat spelen.

Vrijdag 2 november

Als we wegrijden maken we nog even een stop om de bloeiende brem op foto vast te leggen. De gele gloed die de struik de berghellingen geeft is zo'n mooi contrast met het groene gras en de blauwe luchten die we onderweg al zo veel hebben gezien. We rijden vandaag naar Dunedin. Een van de grotere steden in Nieuw Zeeland met een Universiteit. We denken slim te zijn door een camping, als uitvalsbasis, te gaan zoeken die voorbij de stad ligt. De twee campings die we tegenkomen voldoen niet aan onze eisen. De ene wordt bewoond door alcoholisten en de ander ligt op een toplocatie aan de kust maar is ook armoedig. We rijden dus maar terug naar Dunedin. Tachtig kilometer voor niets gereden maar het voortdurende uitzicht op de zee maakt een hoop goed. Het "Top 10 Holiday Park" in Dunedin is prima. We doen even een paar wassen en voelen ons weer schoon en tevreden.

Zaterdag 3 november

We wandelen naar het centrum van de stad. We passeren een cricketwedstrijd en een oud gebouw, zoals de Egelantier, gevuld met kinderen die een ballet- of muziekclub bezoeken.Dunedin heeft wat meer historie dan de eerdere plaatsen die we tot nu toe gezien hebben. Omdat het wandelen ons wel bevalt besluiten we om naar de Baldwinstreet te gaan lopen. Deze straat staat bekend als de steilste ter wereld! Die wil je toch eens in je leven gezien hebben. Tsja, hij is inderdaad steil maar of het nou echt dé steilste van de wereld is? Wij betwijfelen het. En dan valt het op de foto ook nog maar nauwelijks vast te leggen. Een tegenvaller dus. Maar ach, we kunnen weer een vinkje zetten: "done it"! We pakken de bus terug naar het centrum en bezoeken  het prachtige treinstation. Vanaf daar kun je een prachtige reis maken dwars door het binnenland van Nieuw Zeeland. Een must voor treinliefhebbers.